ปกติผมเองไม่ได้เป็นคนที่ชอบเปิดเว็บหาอ่านบทความบ่อยๆทุกวัน อาศัยโพสต์จากกลุ่มและเพจที่ติดตามไว้ให้เลื่อนผ่านขึ้นมาเอง จนวันนึงผมได้เปิดอ่านบทความบนเว็บ somkiat.cc แล้วไปเอะใจตรงโลโก้เว็บ มีไอคอนอะไรเป็นวงๆเพิ่มขึ้นมา ก็เลยได้พบกับสิ่งที่เรียกว่า “วงแหวนเว็บ”
จริงๆแล้วตัววงแหวนเว็บมันก็ไม่ได้เป็นไอเดียที่แปลกใหม่อะไรขนาดนั้น ถ้าเราย้อนเวลากลับไปซักช่วงปี 2009 จะเป็นยุคที่เว็บไซต์ต่างๆมักจะมีส่วนนึงบนหน้าเว็บที่รวบรวมเหล่าลิงค์เพื่อนบ้านเอาไว้เพื่อเป็นการโปรโมทเว็บช่องทางหนึ่งในสมัยที่ search engine ยังไม่แข็งแกร่งมากนัก (จากที่ลองค้นดูแบบผ่านๆก็ยังพบว่ามีเว็บไทยจำนวนไม่น้อยยังยึดถือวัฒนธรรมการแลกลิงค์กันอยู่)
ซึ่งวงแหวนเว็บวงนี้นั้นประกอบไปด้วยกลุ่มนักพัฒนาชาวไทยน่าจะทั้งหมดเลยจากที่ไล่จิ้มดูทุกเว็บ ซึ่งตอนนี้ก็กลายเป็นแหล่งแรงบันดาลใจในการทำเว็บบล็อกชั้นยอดไปเรียบร้อย (และเป็นการฟื้นสกิลทำเว็บของตัวเองขึ้นมาด้วย)
จากที่อ่านกฏในการร่วมวงแล้วเนี่ย ผมก็เห็นคำๆนึงที่เน้นใส่ลิงค์ไว้ที่เขียนว่า “สวนดิจิทัล”
พอลองคลิกเข้าไปอ่านดูแล้ว ก็ได้พบกับคอนเซ็ปท์นึงที่ผมตั้งใจไว้ให้กับโปรเจคบล็อกตั้งแต่ต้น ว่าผมจะทำเว็บบล็อกขึ้นมาไว้เป็นแหล่งข้อมูลให้ตัวเองกลับมาอ่านทีหลัง ก็เลยลองศึกษาเพิ่มเติมว่าสวนดิจิทัลเนี่ยมันเป็นอะไรยังไงแบบไหน
แหล่งข้อมูลที่ไปเจอมา:
https://maggieappleton.com/garden-history
https://tomcritchlow.com/2019/02/17/building-digital-garden/
https://joelhooks.com/on-writing-more
https://www.swyx.io/digital-garden-tos/
ยิ่งอ่านเพิ่ม ก็ยิ่งมั่นใจเข้าไปอีกว่าจริงๆแล้วโปรเจคที่จะทำนี้มันไม่ใช่เว็บบล็อกทั่วไป แต่มันคือสวนดิจิทัล ที่ข้อมูลสามารถโตได้ เปลี่ยนแปลงได้ ซึ่งมันเข้ากับวิธีการเขียนบทความของผมที่จู่ๆอยากเขียนก็เริ่มเขียนขึ้นมา ไม่เสร็จก็ปล่อยทิ้งได้ มีข้อมูลเพิ่มเติมก็มาแก้ไขต่อได้
ก็เลยกลายเป็นว่าได้เปลี่ยนทิศทางของโปรเจคเว็บบล็อกนี้กลางคันเลยก็ว่าได้ จากเดิมที่มันเป็นบล็อกที่นานๆทีมาเขียน ก็จะกลายเป็นสวนดิจิทัลเล็กๆที่มีบทความเล็กๆน้อยๆมาปลูกไว้แทน